فراموش نکنیم

دوشنبه، 16 امرداد 1385

چند روزی که بیمارستان بودم از اخبار داخل بی خبر بودم. اونجا به اینترنت دسترسی نداشتم و تنها دسترسی من به اخبار از راه تلویزیون اتاقم بود تلویزیون رو بیشتر روی شبکه CNN

میذاشتم تا خیلی از دنیا بی خبر نباشم. خبرهای این شبکه بیشتر وقتها مربوط به جنگ کثیف حزب الله و اسراییل بود. به خونه که اومدم اولین صفحه ای که بعد از وبلاگ خودم باز کردم وبلاگ پوپک بود و پست آخرش پشتم رو لرزوند. بعد از اون چند بار وبلاگ پوپک رو باز کردم بدون اینکه بتونم هیچ کامنتی بذارم صفحه رو بستم. او رفته بود. خبر اعتصاب غذاش رو پیش از رفتن به بیمارستان خونده بودم. یعنی به این زودی از پا در اومده بود؟ سایت صدای آمریکا رو باز کردم. برنامه میز گردی با شما یک برنامه ویژه اکبر محمدی تو آرشیوش بود. نخواستم نگاه کنم. طاقت نداشتم. دو سه روزی نخواستم که خبرهای داخل رو پی گیری کنم. تا دیروز که صبرم سر اومد دوباره سراغ برنامه آرشیوی رفتم. ده دقیقه از برنامه و دیگه معلوم شد که حقیقت مرگ او چه بوده. بیشتر نتونستم نگاه کنم. کم طاقت شده ام تازگی. بیهوده به زندان رفته بود کاش بیهوده از میانمان نرفته باشد.